Wat flik jij ons nou Ko!!!
Nog geen jaar geleden namen we samen afscheid van Annemarie.
Nu zijn we hier wederom samen. Maar dan om afscheid te nemen van jou, Ko!
Hoe bizar is dat.
Ongeveer 28 jaar geleden kwam ik voor het eerst bij jullie over de vloer. Samen met Wai-man werden wij kind aan huis. We hoorde een beetje bij de inboedel.
Jij ging het liefst gelijk naar boven als er vrienden van Edgar langs kwamen. Maar als Wai-man en ik er waren kwam je er graag bij zitten. Ik mocht zelfs twee keer met jullie mee op vakantie naar Frankrijk. Naar het huis van Wout en Carla. Eén keer ging ik samen met jullie en één keer samen met Wai-man. Wat heb ik, wat hebben we, daar gelachen en genoten.
Vele avonden heb ik bij jullie thuis gezeten.
Zo keken we regelmatig naar Weekend miljonairs, Edgar en jij wisten ongelofelijk veel. Jullie algemene kennis was enorm breed. Als Edgar het niet wist dan wist jij het wel of andersom. Ondertussen was daar ook altijd Annemarie die ons goed verzorgde. Een klein bakje chips en cola hoorde daar echt altijd bij. We kwamen helemaal niets te kort.
Wat legde zij jullie altijd in de watten en wat maakten jullie daar dankbaar gebruik van. Edgar en jij raakte regelmatig in discussie, waar Annemarie Edgar dan altijd bijviel. Je moet het daar wel zwaar mee hebben gehad bij tijd en wijlen, die twee-eenheid.
Het noodlot sloeg toe en Edgar en jij moesten samen afscheid nemen van jullie steun en toeverlaat, jullie rost in de branding, de boei in een ruige zee. Ik mocht het laatste stukje van het afscheid van Annemarie samen met jullie delen. Samen hebben we haar een mooi afscheid kunnen geven en dat heeft ze ook meer dan verdient.
We hebben toen ook weer veel bij elkaar gezeten, Edgar en jij werden ook echt een twee-eenheid. Wat was dat mooi om te zien! Vele keren spraken jullie naar elkaar uit dat jullie goed voor elkaar maar ook voor jezelf zouden gaan zorgen. Want jullie hadden elkaar nog. Hoe moeilijk het ook was/is om zonder Annemarie verder te gaan, jullie deden jullie uiterste best om dit op jullie eigen manier vorm te geven om het dagelijks leven voort te zetten zonder Annemarie.
Dan, 8 november, gaat mijn telefoon.
Ik zat net op de fiets naar huis vanaf mijn werk in de binnenstad. Ik zag dat Edgar mij belde en dacht bij mezelf die bel ik zo wel terug. Maar dan bedenk ik mij dat Edgar mij bijna nooit zomaar belt, dus ik neem op.
Mijn vader is opgenomen in het ziekenhuis, hij wordt geopereerd hoor ik Edgar zeggen. Samen wachten we bij mij thuis af totdat we meer horen. Helaas, je belandt op de IC. Je bleef vechten met Edgar aan je zij. Na drie weken vechten, wat je voor Edgar hebt gedaan, moest je het opgeven. Je lichaam was op. We moesten je laten gaan. Met de mensen die het meest van je houden aan je zijde ben je heengegaan.
Ko, jouw en het leven van Annemarie stond in het teken van Edgar.
Jullie deden alles voor hem en hij alles voor jullie.
Het zal moeilijk zijn voor hem om nu zonder jullie verder te moeten.
Lieve Edgar, hoe het ook loopt en hoe het ook gaat, weet dat je er niet alleen voor staat. Er staan veel lieve mensen om je heen.
Ko, een veilige haven, die laten we gaan.
De herinneringen die blijven, zo blijf je in ons hart voortbestaan.
Dag Ko!
Meer
Toon minder